Ансамбл
Ансамбл (франц. ensemble – заєднїца, ґрупа) може мац вецей значеня.[1]
Перше значенє пообщене, и значи цалосц, ґрупу и заєднїцу. [2]
Найчастейша конотация того поняца вяже ше за ґрупу уметнїкох, та так у музики ансамбл то состав, ґрупа музичарох лєбо шпивачох. То може буц ґрупа музичарох инструменталистох у камерним ансамблу од трох по двацец музичарох: трио, квартет, квинтет, секстет, октет, нонет, алє и симфонийски оркестер. До ансамбла тиж спадаю вокални ґрупи и хор шпивачох.[3]
По теориї музики, ансамбл то тип музичного склопу солистичней полифониї и гомофониї хтори ше розликує од хорского вецейглася.
Музично-драмски часци сценских дїлох як цо то опера, опера буфо, оперета и мюзикл можу ше наволац же то ансамбли. Векши вокално-инструментални дїла як цо то ораториюм, кантата и концерт-композиция тиж спадаю до ансамблох. У обидвох формох наступаю вєдно ґрупа уметнїкох.
У театралним смислу, ансамбл творя глумци, т.є. ґрупа хтора заєднїцки виводза сценски дїла.
То орґанизовани особи-уметнїки (глумци режисере, сценоґрафи, костимоґрафи и други), хтори найчастейше поряднє анґажовани. Ансамбл можу твориц ґрупа глумицох и глумцох алє и других виводзачох уметнїкох составених и орґанизованих пре виводзенє єдней представи, т.є. драмского проєкту. Так углавним у театралних хижох исную драмски, оперски, балетски и други ансамбли.
Же би успишно музичар участвовал у ансамблу нє достаточне лєм же би знал як солиста грац на своїм инструменту. Гранє музичара у ансамблу ше розликує од соло наступу як окремней файти виводзацкей уметносци, хтора подрозумює формованє окремного знаня и схопносци, односно то особлївосци виводзацких квалитетох ансамбла. Кнїжка А. Готлиба Основи ансамбл технїки (1971), у хторей описани „технїки ансамбла” и концепт по хторим ше уводзи до музичней педаґоґиї, и подрозумює значне доприношенє преучованю теориї и пракси граня у ансамблу и ище вше нє страцело значенє и релевантносц.[4]
Робота ансамбла у сучасней музики
[ушориц | ушор жридло]
У прешлосци дїла за ансамбли (ґрупи) ше углавним виводзели на живо на рижнордних концертох. 20. вик допринєсол велї иновациї у технолоґиї та и инструментох и формованє звукох. Опрема за знїманє ше усовершовала та так и перформанс ансамбла прецерпйовал фундаментални пременки. Звук ансамблох, ґрупох ше у новших часох нє посцигує зоз живим виводзеньом, алє зоз методу поновного презнїмованя, лєбо хаснуюци рахункар и секвенцери.[5] Праве пре таки пременки и обставини дзекуюци хаснованю електронских музичних инструментох и музичних справох, дїла за асамбли часто постали лєм у форми продукциї.
Референци
[ушориц | ушор жридло]- ↑ Jovanović, Raško V.; Jaćimović, Dejan (2013). Leksikon drame i pozorišta. Beograd: Prosveta. ISBN 978-86-07-01999-1
- ↑ Klajn, Ivan; Šipka, Milan (2012). Veliki rečnik stranih reči i izraza. Biblioteka Rečnici (6. izd изд.). Novi Sad: Prometej. ISBN 978-86-515-0717-8.
- ↑ Ансамбл-Хрватска енциклопедија. enciklopedija.hr.
- ↑ А. Готлиб. Основы ансамблевой техныки. Mузика, 1971. — 94 с.
- ↑ Гаранян Г. А. Основы эстрадной и джазовой аранжировки. — Издание 3-е, переработанное и дополненное. — Москва : Региональный Общественный Фонд развития джазового искусства Георгия Гараняна, 2010. — 256 с. — ISBN 978-5-9902000-2-9.