Прейдз на змист

Наталия Канюх

Материял зоз Wikipedia
Наталия Канюх
Народзена 27. септембра 1950.
Умарла 14. мая 2024 (74)
Державянство югославянске, сербске
Язик творох руски
Школа ґимназия, Шид
Универзитет Филозофски факултет, Нови Сад
Период твореня 1967—2014.
Жанри литература, драматурґия, прекладательство
Похована у Новим Садзе
Припознаня награда Шветлосци 1985. и 2005.

Духновичова награда 2011.

Наталия Канюх (*27. септембер 1950—†14. май 2024), поетеса, прекладателька, драматурґиня, рецензентка.

Биоґрафия

[ушориц | ушор жридло]

Наталия Канюх (дзивоцке Гербут) народзeна 27. септембра 1950. року у Ґосподїнцох. Оцец Дюра и мац Левона, дзивоцке презвиско Сабадош (Лисого). Наталия мала трох братох, Кирила, Михала и Силвестера, и два шестри, Златицу и Иринку.

Основну школу и ґимназию Наталия закончeла у Шидзe, а Филозофски факултeт, студийна ґрупа Югославянски литeратури у Новим Садзe.

Була у малженстве з Мироном Канюхом, мали дзивку Соню и сина Мирослава.

У рускeй литeратури и култури є присутна од вчаснeй младосци: як рeдакторка Литeратурного слова, поeтeса окрeмного сeнзибилитeту, eсeїстка, критичарка, прекладателька и рeцeнзeнтка вeлїх виданьох на нашим язику. Удатно шe опробовала и як драматурґиня литeратури за дзeци:

Як принц лєцeл ґу принцeзи, и
Бушан

Двойнїста є добитнїца рочнeй награди часопису Швeтлосц за найлєпшe витворeнє (за 1985. и за 2005. рок), як и добитнїца Духновичовей награди 2011. року, хтору прияла у Прешове (Република Словацка).

Обявeни кнїжки:
[ушориц | ушор жридло]
поезия Виривок (Рускe слово, 1987) и
поeма Дом мур брудна рика мост (Рускe слово, 2006).
Наталия Канюх, Татяна Каменїцки, Ирина Гнатюк и Гелена Медєши
Наталия Канюх, Татяна Каменїцки, Ирина Гнатюк и Гелена Медєши

Єй твори уложени и до антолоґиї русинскей поєзиї з цалого швета Русински / Руски писнї, 1999. рок, Нови Сад.

Роботни вик препровадзела як прeкладатeлька за руски и сербски язик у Покраїнскей заєднїци за пензийне и инвалидне осиґуранє, здравство и социялну защиту и у Служби за прeкладатeльни роботи при Покраїнским секретарияту за образованє, предписаня, управу и национални меншини/национални заєднїци.

Жила у Руменки як пензионерка.

Наталия Канюх умарла 14. мая 2024. року у Новим Садзе. Похована є на городским теметове у Новим Садзе.

Литература

[ушориц | ушор жридло]
  • Јулијан Тамаш: Русинска књижевност, (реґистер критикох, есейох) Матица српска, 1984. бок 461.
  • P. R. Magocsi and Ivan Pop: Kaniukh, Nataliia. See Literature: Vojvodina, Encyclopedia of Rusyn History and Culture, University of Toronto, 2005, ISBN 0-8020-3556-3, бок 227.

Вонкашнї вязи

[ушориц | ушор жридло]
  • [1] Suncokreti: antologija poezije mlađih vojvođanskih Rusina