Микола Гарди
| Микола Гарди | |
|---|---|
| Народзени | 17. фебруара 1917. |
| Умар | 1984. року |
| Державянство | угорске, югославянске |
| Язик творох | руски, сербски |
| Школа | ґимназия, Нови Сад, Учительска школа, Зомбор |
| Период твореня | 1941— |
| Жанри | просвита, култура, защита природи |
| Поховани | на Новим теметове у Новим Садзе |
Микола Гарди (*17. фебруар 1917—†1984), учитель, културно-просвитни роботнїк, вельки пропаґатор защити природи.
Биоґрафия
[ушориц | ушор жридло]Микола Гарди народзени 17. фебруара 1917. року у Коцуре. Оцец и мац. Основну школу закончел у Вербаше и Новим Садзе, класичну ґимназию тиж у Новим Садзе 1940. року. Идуцого, 1941. року вислухал дополнююцу наставу зоз педаґоґийней ґрупи предметох (бул то теди такволани учительски курс) и здобул диплому о законченей учительскей школи у Зомборе. Такой почал робиц у школи у Коцуре. Микола Гарди робел як учитель у Коцуре од 1941. по 1960. рок.
Микола Гарди бул у малженстве зоз учительку Марию. родз. Гаргаї и мали два дзивки Ксению и Зденку.
Културна и просвитна дїялносц у Коцуре
[ушориц | ушор жридло]
По ошлєбодзеню, 1944. року, попри порядней роботи у школи, Микола Гарди ше уключел до просвитних и културних активносцох у валалє. Вон, вєдно з другима просвитнима роботнїками, орґанизовал аналфабетски курси за нєписмених жительох валала и околини. У тот час Коцур бул медзи першима местами у Войводини у хторих скапала нєписменосц.
Його значне доприношенє културному розвою Коцура и моцнєню просвитних активносцох була робота на обнавяню валалскей Читальнї хтора була формована ище 1879. року. Вєдно зоз ґрупу младих активистох, медзи хторима бул и Владимир Сабо Дайко, зберали кнїжки по обисцох и оспособели просториї за Читальню. Младеж потим активно помагала роботу Читальнї и єй просвищуюцу улогу.
Вєдно зоз супругу Марию, тиж учительку у коцурскей школи, режирали театрални фалати и робели на просвищованю младежи. Єден час Микола Гарди робел, як учитель, и на Косанчичу. Потим бул управитель теди новооснованей Нєподполней ґимназиї у Коцуре по єй злучованє и претворйовнє до осемрочней основней школи хтора од теди ноши мено Братство-єдинство.
Попри директорскей длужносци Микола Гарди у школи викладал ґеоґрафию и предмети з природних наукох (биолоґию, ботанїку и зоолоґию). Його способ настави кед интензивно хасновал очиглядни средства (наприклад, крейди у фарбох) бул познати медзи просвитнима роботнїками як у Коцуре, так у Вербаше и ширше.
Учитель Гарди водзел и школску задруґу Пионир 1957. и 1958. року хтора була медзи найлєпшима у вербаским срезу. Вон бул вельки любитель природи и животиньох, бул пасионовани голубар и заячар, та тоту любов преношел и на школярох. Як активни горяк Микола Гарди робел у Руху Горякох Републики Сербиї дзе достал златну значку за роботу и закладанє.
Педаґоґийна дїялносц у Новим Садзе
[ушориц | ушор жридло]Зоз фамелию ше Микола Гарди 1960. року преселєл до Нового Саду та вон, як учитель, предлужел свою педаґоґийну роботу у ОШ Никола Тесла. У тей школи Микола Гарди робел 18 роки. Як любитель природи и природних наукох вон иницировaл ожелєньованє простору коло школи Никола Тесла. На коло 6000 м2 ожелєнєл поверхносци хтори облапяли парк, квитну заграду и култивоване желєнїдло.
Микола Гарди достал числени припознаню зоз природних наукох и за роботу на културним планє.
До пензиї пошол 1970. року.
Микола Гарди умар 1984. року. Поховани є на Новим теметове у Новим Садзе.
Литература
[ушориц | ушор жридло]- Ирина Папуґа, Коцурски учителє - Мария и Микола Гарди, Studia ruthenica, чис. 3, Дружтво за руски язик и литературу, Нови Сад, 1992-1993, б. 341.